Kriz , Gençlik ve Yaşam Üzerine

2003 yılında yazdığım bir yazıyı arşivden buldum.

Çok bir şey değişmemiş. İşsizlik oranının artması dışında…

BUGİDER İçin Kaleme Alınmış Bir Yazı

Türk Gençliği büyük sorunlar ile karşı karşıya.  Ben bu yazıda sadece ancak bence en önemlisi olarak varsaydığım bir soruna değineceğim. Bu sorun mutlu olabilmemizle ilgili… Hayattan beklentilerimizle ilgili…

Ülkemde resmi olarak 1 milyon 700 bin kişi işsiz durumdadır. Bu nüfusumuzun % 7’sidir. Bu sayının yaklaşık % 45’ini 15-24 yaş arası gençler oluşturmaktadır. Bu oranda eğitimlilerin oranı % 26’dır.

Türkiye’de iş gücüne dahil olmayan 5.5 milyon öğrenci vardır. Yakın gelecekte bu nüfusta iş gücü içinde yerini almak isteyecektir.

Bu kadar işsizliğin içinde işverenler sürekli iş gören aramaktadır. Ancak sürekli yakınılan şey “çalışacak adam” olmadığıdır.

Sanayiimiz sürekli ÇİN’ deki ucuz iç gücünden yakınır durur. Peki bizde işçilik neden ucuz değil.? 1- Devletin Vergi ve SSK Yükü 2- Ucuza çalışmak istemeyen mezun olduğunu zanneden bir yığın öğrenci.

Kınamak için değil ders almak için söylüyorum. 20 yıl öncesi yaşadığımız hayatla şimdi yaşadığımız hayat arasında farklar var. Her aile bir yazlık evi , bir arabası , aile fertlerinin tümünün cep telefonu , tümü için iyi giysiler istiyor. Bunların hepsi ekonomi üzerinde bir maliyet unsuru. Bu parayı Türkiye ödüyor. Borçla ödüyor. Son 10 yıldaki maliyeti 120 milyar dolar. Bizler tüm bunları bilirken hala İnternet’ ten birbirimize bor madenlerimiz ile ilgili geyik sohbetlerinden ileri gidemeyen postalar atıyoruz.

Türkiye ve mikro anlamda özellikle bizler ( yani 20-35 yaş arası genç nüfus ) hayat beklentilerimizi revize etmeli ve bizden sonrakilere de bunu aşılamalıyız. Çin de kimse arabası olmadığı için üzülmüyor. Yada herkes cep telefonu kullanmak istemiyor. Bugün dünyada hiç sabit telefonla tanışmamış 3 milyar insan yaşıyor. Bu paraları biz ödüyoruz.

Hızla iç kaynaklarına yönelmeli , tasarrufu yeniden öğrenmeliyiz. Markasızlığımızdan yakınırken bizde dikilip yine bize satılan tekstil ürünlerimizi satın almamalıyız , arabalara binmemeliyiz.

Bilinçlenmeliyiz. İyi bir yaşam hepimiz için asırlar boyu atalarımızda olduğu gibi  şerefli , gururlu geçmeli. İnsan geldik insan gitmeliyiz…